Momo, konumlandığı arazi sebebiyle yeşilin ile mavinin buluştuğu, harika bir doğaya ve atmosfere sahip bir koyda. Çeşme’de bir plajdan çok, ufak bir ıssız adadaymış hissi veren mekânın mimarı Ece Akbulut ile konuştuk.
Beach of Momo, pastel tonların hâkim olduğu, abartıdan uzak, salaş hissi veren ama hem içeride kullanılan malzemeleri hem de hizmet ve servis kalitesi ile sezonun en gözde mekânları arasında. İç Mimar Ece Akbulut, “Momo, tamamen hayal gücünden doğdu. Aklımızda hiçbir destinasyondan ilham almak yoktu. Aldığımız ilham, tamamen mekân sahibinin ve kendimizin görmekten, içinde olmaktan hazzettiğimiz şeylerden” diyor.
Üçgen dev bardan şezlonglara, her şey bir hikâyenin ürünü aslında… Biraz anlatır mısınız?
Üçgen dev bar, mekân sahibinin fikri, hatta en çok tartıştığımız konulardan biriydi. Projenin orijinalinde 16 metreydi fakat bazı zorunluluklar yüzünden 9 metreye düşürmek zorunda kaldık. 9 metreye düşürünce, restoran alanının deniz manzarasını kısmen de olsa kapattı fakat mekân sahibinin ısrarı ve Restoratör Mimar Süreyya Saruhan & Jülide Tuncel çiftinin çizimiyle, iyi ki yapmışız dediğimiz bir kütle oluştu. Mekânın tüm enerjisini veren, herkesi aynı çatı altında toplayan da bu çatı. Oraya “dome” diyorum, bana kutsal bir yapı hissi veriyor. Momo üç farklı kottan oluşuyor. Restoran kotu, plaj/bar kotu ve kumsal kotu. Kumsal kotunu boş bırakmak benim olmazsa olmazlarımdan biriydi. Evet, oraya da şezlong atıp kapasiteyi artırabilirdik fakat orayı boş bırakarak vinçle Bodrum’da bir antikacıdan aldığım dev bir taş top ile sadece ortak kullanım için olan iki ufak şezlong yerleştirmeyi tercih ettim. Böylece kumsal, gelen misafirlere o ıssız ada hissini veriyor ve özellikle de gün batımında şahane bir fotoğraf backdrop’u haline geliyor. Eski ahşap tabakları ve servisler için kullandığımız tüm malzemeyi şef Carlo Bernardini ile beraber tek tek antikacılardan topladık.
Başarınızın sırrı nedir? Ekibinizde kimler yer aldı?
Momo’nun yer aldıığı arazi eski bir şarap bağıydı. Jülide Tuncel peyzajda harikalar yarattı ve o şarap bağını, dev kayalarla, incecik bir kumla, tropik Cocos ağaçlarla dolu bir vahaya çevirdi. Süreyya Saruhan konumlandırma ve kütleler için çok doğru bir proje çizdi. Şu anda mevcut olan giriş ve yürüme yolu daha önce olmayan bir yoldu fakat gelen kimse bunların sonradan yapılmış olduğunu hissetmiyor. Uygulamada Yiğit Vaytaş’tan destek aldık. İç mimari benim alanımdı. Alınacak her şeyi tek tek özel olarak araştırdım. Şezlongların genişliğinden, yatakların kalınlığına kadar ince hesaplarla karar verildi. Restoran ve bar alanındaki malzemelerin bir kısmını hazır almakla birlikte, büyük çoğunluğunu gezdiğim farklı antikacıların özellikle Bali’den getirdikleri ürünleri toplayarak bir araya getirdim. Tepedeki dev dreamcatcher uyuyamadığım bir gece bir anda gözümün önünde belirdi. Bunun için özel bir sanatçıyla çalıştım.
