Yusufçuk ölümsüz aşkın simgesi, aynı zamanda da rüya taşıyıcılığını sembolize ediyor ki bu bana hep boyutlar arası gezmeyi çağrıştırıyor, değişimi hatırlatıyor. Birçok yapıtınızda yer alan fraktal şekilleri “Tamam” serginizle nasıl kullandınız? Fraktal şekilleri çok seviyorum ve eserlerimde sıkça kullanıyorum. Oransal kırılma gösteren karmaşık geometrik şekillere fraktal deniyor. Bu kırılmalar sonsuza kadar sürebiliyor. Bu benim için çok önemli; hem sonsuzluk hem de bölünüp, parçalanıp yine “tamam”lanma var. Ben bunu çalışırken içinde resmen kayboluyorum. Zaman ve mekân algımda farklılık oluyor. Atölyenizde sanat üretiminize paralel olarak çocuklara, gençlere ve yetişkinlere de eğitimler veriyorsunuz. Bunlardan kısaca bahseder misiniz? Temel olarak plastik sanatlar üzerinden çalışıyoruz diyebiliriz. Çocuklarla daha renkli iki ve üç boyutlu çalışmalar yaparken, gençlerle desen çalışmalarına daha çok eğiliyoruz. Yetişkinlerle yağlı boya ve akrilik yaparak günlük sıkıntılarını hafifletiyoruz. Bir tür sanat terapisi oluyor.
