Güneştekin’in, geçmişin farklı dönemlerine ait motiflerden girift bir bütün yaratmış sözlü bir gelenek olarak kavradığı Ezidiler’in düşünce dünyası hakkındaki iç görüleri, işlerinin temel felsefesini oluşturur. Sözlü anlatılar sadece anlatıcıdan anlatıcıya değil, aynı zamanda aynı anlatıcının farklı performanslarına göre de değişiyor ve bu oluş halinin sürekli olarak yeni öğelerin anlatıya eklenmesinin nedeni olduğu belirtiliyor. Böylesine bir değişkenlik ve yaratıcılık kaçınılmaz olarak, sözlü geleneğin içeriğinin değişime açık olmasını sağlıyor. Sözlü geleneğe içkin olan bu öğeler, Güneştekin’ in çalışmalarını sadece sıra dışı ve modern yapmakla kalmıyor aynı zamanda kendi içinde değişime de açık kılıyor.
